Meşhur bir Türk atasözüdür: Korku dağları bekler. Poe ise bu bekçiliği, kendisinden önce hiç kimsenin tırmanamadığı zirvelerde yaptı. Everest’i, Alpleri, Altayları, Tanrı Dağlarını baş döndürücü uçurumlarda bir kuzgun hassasiyetiyle bekledi. Bu bekleyişte şu üç unsuru mükemmelleştirdi Poe: benzersiz bir hayal gücü, sıra dışı bir analiz yeteneği ve şiirsel bir ifade zenginliği. İşte bu üç unsur, okuyucuya gizemli keşifler, merakla yoğrulmuş derin korkular ve egzotik tatlar sunar. Bu, Edgar Allan Poe’nun eşi benzeri görülmemiş dehasının bir ürünüdür.
Elinizdeki bu kitap, işte o benzersiz hayal gücünün bir yansımasıdır: Tanrılara hizmet etmek için uzun yollara düşenlerin öyküsüdür… Bir Kudüs Öyküsü, kavimler tarihinin biraz gerçek, ama daha çok fantastik ve son derece etkileyici bir anlatımıdır.
“Hemen surlara gidelim,” dedi Abel Phittim, Buzi Ben Levi’yle Ferisi Simeon’a; Temmuz ayının onuncu gününde, dünyanın üç bin dokuz yüz kırk birinci yılında. “Hemen Benyamin Kapısı’nın yanındaki, Davud Şehri’ndeki, sünnetsizler kampının karşısındaki surlara gidelim. Çünkü şimdi gün doğdu ve bu, dördüncü nöbetçinin son saati. Putperestler, Pompey’in vaadini yerine getirmek üzere bizi kurbanlık kuzular gibi bekliyor olmalılar.”
Meşhur bir Türk atasözüdür: Korku dağları bekler. Poe ise bu bekçiliği, kendisinden önce hiç kimsenin tırmanamadığı zirvelerde yaptı. Everest’i, Alpleri, Altayları, Tanrı Dağlarını baş döndürücü uçurumlarda bir kuzgun hassasiyetiyle bekledi. Bu bekleyişte şu üç unsuru mükemmelleştirdi Poe: benzersiz bir hayal gücü, sıra dışı bir analiz yeteneği ve şiirsel bir ifade zenginliği. İşte bu üç unsur, okuyucuya gizemli keşifler, merakla yoğrulmuş derin korkular ve egzotik tatlar sunar. Bu, Edgar Allan Poe’nun eşi benzeri görülmemiş dehasının bir ürünüdür.
Elinizdeki bu kitap, işte o benzersiz hayal gücünün bir yansımasıdır: Tanrılara hizmet etmek için uzun yollara düşenlerin öyküsüdür… Bir Kudüs Öyküsü, kavimler tarihinin biraz gerçek, ama daha çok fantastik ve son derece etkileyici bir anlatımıdır.
“Hemen surlara gidelim,” dedi Abel Phittim, Buzi Ben Levi’yle Ferisi Simeon’a; Temmuz ayının onuncu gününde, dünyanın üç bin dokuz yüz kırk birinci yılında. “Hemen Benyamin Kapısı’nın yanındaki, Davud Şehri’ndeki, sünnetsizler kampının karşısındaki surlara gidelim. Çünkü şimdi gün doğdu ve bu, dördüncü nöbetçinin son saati. Putperestler, Pompey’in vaadini yerine getirmek üzere bizi kurbanlık kuzular gibi bekliyor olmalılar.”
