Aşkın Gözyaşları 4 - Hamuş

Aşkın Gözyaşları 4 - Hamuş

Tebrizli Şemsin
dilinden Hallacı okumak...

Aşk; bir elif
miktarı sevilmek için gelen her çileye kimi zaman darağacında kimi vakit kör
bıçaklar arasında bir vav gibi hamuş olabilmektir.

Hamuş yani susmak. Susmak halvetti Hirada, susmak Enel Haktı
Hallac-ı Mansurda, Hamuş olmaktı yârin alfabesiz halinde Mevlanaca.

Ve susmak visal orucuydu maşukta, iftarını
şehadet şerbeti ile açan Şems misali.

Suskunuz. Kin ve garazdan uzaktayız. Biraz dargın biraz da boz
bulanığız o kadar. Aldatıldık biz de aşk yolunda. Yâre kırıldık ama yolu terk
etmedik Şems. Sen yüreği yaralı olana gelirsin. Bize neden gelmiyorsun Şems? Hem
vuslat hem hicransın dost yüreklim! Yanımızda bizimleyken yaramızda olmayan...
Bizler de Mevlâna misali alıp kalemi elimize "Hamuş" yazsak düşer miydin
yollara? Gelir miydin acılarımıza? Dokunur muydun yüreklerimize?

Ha: Hallac, Mim: Mevlana, Şin: Şems... Hamuştu
onlar. En Sevgiliye sevdalıydılar. Aşkın uzun yol arkadaşları. Tüm kötülükleri
güzellikle savuşturanlar, susanlar, iyilik kardeşleri, aşka namzet secde
kardeşleri, susayanlar, ölüm sözcüğünü aşkın soluğundan içenler... Aşkın
"Hızır"ları...